22300 Літин,
вул. Леніна, 3,
+380 (43) 235-02-21, 232-68-44
Uważano, że po raz pierwszy Lityn jest wspomniany w liście urzędowym wielkiego księcia Świdrygiełły z dnia 21 maja 1431 roku. W Państwowym Archiwum Historycznym Białorusi odnaleziono list urzędowy księcia Teodora Koriatowicza z dnia 20 czerwca 1391 roku, w którym jest wspomniany Lityn. Na początku XVIw. osada była centrum rzemieślniczym i handlowym. У 1578р. отримало магдебурзьке право. Po 1648r. została miasteczkiem setni pułku Bracławskiego, w którym w listopadzie 1653r. hetman Bohdan Chmielnicki przyjmował posłów tatarskiego chana. Od sierpnia 1797r. Lityn był miastem powiatowym guberni Podolskiej, a od marca 1923r. - centrum rejonowym, potem utracił ten status i dopiero w styczniu 1967r. wznowiono go. Нині у цьому селищі міського типу проживає понад 6600 мешканців.
W 1748r. zbudowano tu drewniany kościół pod wezwaniem Matki Bożej Śnieżnej, a w 1856r. na jego miejscu zbudowano murowaną świątynię pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia N.M.P. W latach 30-tych XX w. władze sowiecki zamknęły kościół i przerobiono go na dom tańców. W 1946r. miejscowi wierni siłą odebrali świątynię, ale w 1950 roku władze ponownie zabrali kościół. Z czasem świątynię przerobiono na bibliotekę i lektorium.
Ważne wydarzenia w historii świątyń i posłudze arcypasterzy |
|
---|---|
Bieżąca data: marzec, 16 | |
1910 | - Папа Пій X визнав бл. архієпископа Якова Стрепу покровителем Львівської архідієцезії; |
2014 | - єпископ Антал Майнек освятив відновлений костел св. Йоана Непомуки у Рахові на Закарпатті; |
2019 | - костел св. Ап. Петра в Одесі було проголошено малою базилікою; - храм св. Йосифа у Гнівані на Вінничині проголошено санктуарієм св. Йосифа; |
Następna data: marzec, 17 | |
1795 | - у Лозовиці біля Климовичів у Білорусі народився майбутній єпископ-помічник Тираспольський Вікентій Ліпський; |
W 1994 roku kościół został oddany wiernym, poświęcił go biskup Jan Olszański. Od 7 czerwca 2014 roku w kościele są prowadzone prace konserwatorskie. Odnawiane jest sklepienie, zbudowane w stylu klasycznym, likwidowane są niepotrzebne przegrodzenia, odnawia się tynki. Prace konserwatorskie potrwają nie jeden rok. Zdobienia wnętrza potrzeba zaczynać od zera. Parafią opiekują się księża diecezjalni.