KATEDRY, KOŚCIOŁY, KAPLICE | WYDARZENIA, DOKUMENTY, PUBLIKACJE | ŚWIĘCI, АRCYPASTERZE, PASTERZE |
---|
28.01.2011 | Lww A 2.1. Parafie, kościoły i kaplice na terenie obwodu lwowskiego |
26.01.2011 | Lww A 2. Parafie,kościoły i kaplice archidiecezji lwowskiej |
25.01.2011 | Lww A 2.2.1. Bołszowce (halicki rejon obwód Iwano-Frankiwski) |
23.01.2011 | ChZ A Prymicje ks. Jurija Semy w konkatedrze w Zaporożu |
17.01.2011 | ChZ A Jubileusz sióstr misjonarek klaretynek w Berdiańskie obwodu Zaporoskiego |
17.01.2011 | ChZ История римско-католической церкви в Харькове |
16.01.2011 | Lww A Msze święte we Lwowie z okazji wskrzeszenia struktur Kościoła Rzymskokatolickiego w Ukrainie |
15.01.2011 | ChZ A Odpust w Mariupolu obwodu Donieckiego |
10.01.2011 | ChZ A Kościół Rzymskokatolicki w Ukrainie. Dwa dziesięciolecia odrodzenia i rozwoju |
09.01.2011 | ChZ R Msza święta dla wietnamczyków w katedrze w Charkowie |
28, Styczeń, 2011 | Artykuł, opowieść | 28.01.2011 12:00 |
---|
Od IIw., po tym, jak granice cesarstwa Rzymskiego po zdobyciu Dacji sięgały Dniestru, między mieszkańcami wschodnich prowincji łacińskich, a miejscową ludnością na Podkarpaciu i Przydniestrzu zacieśniły się stosunki handlowo-ekonomiczne oraz kulturalno-religijne. Wpływ chrześcijaństwa nasilił się na skutek działań politycznych w tym kierunku tak Konstantynopola, jak i Rzymu. Pierwszym słowiańskim prapaństwem na terenach Galicji była Wielka Chorwacja, która prawdopodobnie powstała po wyjściu miejscowych książąt z imperium Wołyńskiego, które rozpadło się pod naciskiem Awarów w II połowie VIw. W IXw. Wielka (inaczej Biała) Chorwacja znalazła się pod protektoratem Wielkiej Morawii, z której w latach 60-70-tych przyszło chrześcijaństwo obrządku słowiańskiego, wprowadzone przez arcybiskupa Metodego, konsekrowanego i mianowanego przez papieża. Wkrótce ten obrządek chrześcijański zastąpiono przez obrządek łaciński, który przetrwał tu do czasu przyłączenia Wielkiej Chorwacji do Rusi Kijowskiej pod koniec Xw. (w dokumencie z 973r. ziemie współczesnej Ukrainy Zachodniej ukazane są w granicach diecezji praskiej). Terytorium plemion, zamieszkałych w czasach doruskich na terenach obecnego obwodu lwowskiego, można przedstawić na podstawie źródeł bizantyńskich, arabskich, ruskich oraz innych, a także mapy [1] dialektów języka ukraińskiego, ponieważ każde z mieszkających tu plemion wniosło w jego formowanie własne osobliwości. Północna część obwodu jest terenem dialektu wołyńskiego, który stworzyli Wołynianie. Południe należy do dialektu naddnieprzańskiego (sformowanego przez Białych Chorwatów). Na Zachodzie obwodu znajduje się wąski pas dialektu nadsańskiego, który odpowiada Lędzianom, a na Południowym Zachodzie - dialekt bojkowski, stworzony przez Bojków - potomków Celtów, zesłowianizowanych przez Białych Chorwatów. W 981r. państwo Białych Chorwatów, tak jak księstwa wołyńskie, zmuszone zostało uznać zwierzchnictwo Rusi Kijowskiej. Przeciwnie, niż plemiona wołyńskie, które bez oporu poddały się rutenizacji, Biali Chorwaci już po kilku latach odnowili swą niezależność. W czasie wojny w latach 992-993 Ruś Kijowska wycięła w pień dynastie książęce Białych Chorwatów, zniszczyła ich miasta stołeczne, m.i. Stolsko k. Mikołajowa (obejmowało 250 hektarów, a długość muru obronnego sięgała 10 km) i prawie na stulecie pozbawiła Białych Chorwatów jakiejkolwiek formy państwowości, dołączając ich ziemie do terenów wołyńskich. W ciągu XI-XIIw. Biali Chorwaci pod polityczną i kulturalną presją Kijowa sformowały podstawę halickiego staroruskiego etnosu. Państwowość została wznowiona początkowo pod postacią odrębnych księstw (Przemyskiego, Zwienigorodzkiego i Trembowlańskiego), potem - połączonego księstwa Halickiego, a później wspólnie z Wołynianami - jedynego księstwa Halicko-Wołyńskiego, stolicą którego został w 1272r. Lwów. W takich warunkach utworzono tu prawosławną hierarchię kościelną zorientowaną na Kijów. W 1349r. tereny współczesnego obwodu lwowskiego znalazły się w składzie Królestwa Polskiego. Wtedy powstały podstawy polityczne powrotu wpływu katolickiego. W roku 1375 założono tu katolicką archidiecezję, ośrodkiem której w latach 1412-1414 został Lwów. Zachodnia część obecnego obwodu lwowskiego znalazła się pod jurysdykcją diecezji przemyskiej, północna - diecezji łuckiej i chełmskiej. W r. 1772 ziemie lwowskie weszły do Królestwa Galicji i Lodomerii w monarchii austriackiej. Odpowiednio część lwowska archidiecezji została istotnie poszerzona kosztem zlikwidowanej diecezji chełmskiej oraz niektórych parafii diecezji przemyskiej i łuckiej. Dnia 16.01.1991r. odnowiono zlikwidowaną przez władze sowieckie w 1946r. archidiecezję lwowską, do której dołączono dawne tereny przemyskie Mościsk, Sambora i Drohobycza. Obecnie na terenie obwodu lwowskiego [2] znajdują się dekanaty Lwów, Mościska, Sambor, Stryj, Złoczów oraz Żółkiew. Obejmują one połowę wszystkich parafii, kościołów oraz kaplic archidiecezji. Biskup Buczek M., Sedelnyk I., |