Kościoły i kaplice Ukrainy

Монах згромадження Пресвятого Відкупителя, священик Львівської архідієцезії та ректор костелу св. Катерини (санктуарію Матері Божої Неустанної Допомоги) у Мостиськах Львівської області отець Владислав Зьобер помер 24 квітня 2012 року та був похований 1 травня на місцевому кладовищі серед могил отців-редемптористів.

„Naucz nas liczyć dni nasze,
byśmy zdobyli mądrość serca.” (Ps 90,12).

O. Władysław Ziober urodził się 3 sierpnia 1924 roku w Rzadkowicach (Рідковичах) par. Mościska. Był synem Franciszka i Franciszki z domu Majgier pochodzącej ze Szczelczysk. Rodzice mieli 10 dzieci: 2 córki i 8 synów. Dwaj starsi bracia Kazimierz i Józef też zostali kapłanami w diecezji Krakowskiej, a młodsza siostra Gerarda po maturze została zakonnicą honoratką. Władysław został przyjęty do juwenatu redemptorystów w Toruniu w 1938r. Po wybuchu II wojny światowej pozostał w Mościskach, przez rok kontynuował naukę w polskiej szkole, potem pracował przymusowo przy budowie kolei (Baudienst), po ucieczce ukrywał się, w 1944 uczęszczał do gimnazjum w Lublinie. W 1945r. rozpoczął nowicjat w Łomnicy i 15.08.1946r. złożył pierwszą profesję zakonną. Kontynuował naukę na stopniu licealnym w Krakowie i Toruniu, gdzie zdał maturę państwową. Studiował filozofię i teologię w WSD redemptorystów w Tuchowie, gdzie dnia 21.06.1953r. przyjął święcenia prezbiteratu z rąk ks. abpa Włodzimierza Jasińskiego. Po zakończonych studiach w Tuchowie przez rok pracował w Braniewie. Następnie odbył tirocinium pastoralne w Warszawie pod kierunkiem o. Józefa Sochackiego. Pracował w duszpasterstwie, jako wikariusz i katecheta w Bardzie Śląskim (1955-1958, 1956-1969), Szczecinku (1958), Głogowie (1969-1972). W Bardzie Śląskim pomagał w rzygotowaniu koronacji cudownej figurki Matki Boskiej Strażniczki Wiary (1966). W latach 1959-1965 był przełożonym domu zakonnego w Zamościu, ojcem duchownym w dekanacie zamojskim i spowiednikiem sióstr zakonnych. Pracował, jako proboszcz w Braniewie (1972-1981), a następnie w nowoutworzonej parafii Zamościu (1981-1990), budując równocześnie budową kościoła filialnego w Żdanowie.

W roku 1990 o. Władysław spędzał urlop w rodzinnych Mościskach. Nieoczekiwanie proboszcz miejscowej parafii zwrócił się z prośbą do prowincjała, o posłanie o. Władysława do Mościsk do pracy w duszpasterstwie. Po koniecznych uzgodnieniach o. Ziober został na stałe w Mościskach, gdzie gorliwie pracował, jako duszpasterz i kustosz sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy (1990-2012). O. Władysław przyczynił się do odbudowy kościoła sanktuaryjnego, do powrotu cudownej ikony Matki Bożej Nieustającej Pomocy w 1996r. oraz jej koronacji w 2001r. Ks. abp Mieczysław Mokrzycki odznaczył o. Władysława „medalem bł. Jakuba Strzemię za szczególne zasługi dla Archidiecezji Lwowskiej obrządku łacińskiego”. Zmarł 24 kwietnia 2012r., po kilkunastodniowym pobycie w szpitalu w Przemyślu.

Zaiste wyjątkowym, uroczystym i wielkim wydarzeniem wiary stał się w dniu 01.05.2012r. pogrzeb śp. o. Władysława, długoletniego duszpasterza Mościsk, ojca duchownego tegoż dekanatu. Była to prawdziwa manifestacja wiary i publiczny wyraz wielkiej wdzięczności ogromnej rzeszy wiernych za spełnioną pełną dobroci i pokory posługę wielkiego Kapłana. Ta niezwykła uroczystość pogrzebowa zgromadziła ponad setkę kapłanów z Kościoła i Cerkwi, zakonników, siostry zakonne na czele z metropolitą Lwowskim ks. abpem Mieczysławem Mokrzyckim i o. Piotrem Chyłą CSsR - wikariuszem prowincjała redemptorystów Warszawskiej prowincji, a także przedstawicielami Lwowskiej prowincji redemptorystów obrządku wschodniego razem z prowincjałem. Wśród tysięcy wiernych, w tym przedstawicieli władz Mościsk i Przemyśla, różnych ruchów religijnych społecznych, grup i Stowarzyszeń Polskich, przybyłych na pogrzeb, by wyrazić rzeczywistą łączność ze zmarłym ojcem, by mu towarzyszyć w tej ostatniej drodze, spełniając swój dług wdzięczności, wielu przybyło z przekonaniem, że żegnają kapłana „świętego” – jak zaznaczył na początku Mszy św. ks. abp M. Mokrzycki. Pogrzeb był poprzedzony prawie całodobowym czuwaniem modlitewnym w Sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Mościskach, gdzie św. pamięci o. Władysław był Kustoszem.

Kazanie okolicznościowe w czasie tej Mszy św. pogrzebowej wygłosił, ks. prałat Józef Legowicz, długoletni dziekan i były proboszcz mosciski, który od ponad dwudziestu lat razem z o. Władysławem pełnił tam posługę duszpasterską. Słowem Bożym ukazując misterium śmierci chrześcijańskiej w świetle Chrystusa Zmartwychwstałego, ksiądz prałat przypomniał krótko życiorys św. pamięci o. Władysława. Podkreślił jego wielką dobroć, pokorę i wielką rolę, którą spełnił, jako Wielki Spowiednik i Kierownik Duchowny dla wiernych świeckich, a nade wszystko dla kapłanów i sióstr zakonnych dekanatu Mościckiego i Archidiecezji.

Na zakończenie Mszy św., o. Piotr Chyła CSsR wikariusz prowincjała, dziękując wszystkim w imieniu zgromadzenia redemptorystów, do którego należał o. Władysław, powiedział: „Naucz nas liczyć dni nasze, byśmy zdobyli mądrość serca.” (Ps 90,12). Wyraził on przekonanie, że te słowa psalmu są jakby streszczeniem i podsumowaniem całego życia i posługi śp. o. Wladysława Ziober. Na starym cmentarzu w Mościskach na parceli ojców redemptorystów złożono ciało śp. o. Władysława Ziober pośród grobów swoich bliskich współbraci zakonnych tu złożone oczekuje chwały Zmartwychwstania.

Redakcja
(wg. materiałów: mosciska.eu)